کار کار کار یا غایب غایب غایب؟؟؟

جهان موعود نوشت:خدمت مقدس، عشق خدمت. فرموده آقا خطاب به مسئولین: کار، کار، کار  در آخرین جلسه که روز گذشته (93/8/21) برگزار شد، ۸۴ نماینده حضور نداشتند. در جلسه روز یکشنبه ۹۲ نماینده و در جلسه قبل از آن، ۸۴ نماینده غایب بودند. همچنین در جلسه روز چهارشنبه، سی‌ام مهر ۹۴ نماینده و در جلسه روز سه شنبه ۲۹ مهر ماه سال جاری، ۸۴ نماینده در صحن علنی مجلس حضور نداشتند. گفتنی است:گویا غیبت نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به یک اپیدمی تبدیل شده و آن گونه که از رفتار نمایندگان و هیأت نظارت بر رفتار نمایندگان برمی‌آید، کسی نیست جلو این گونه رفتار‌ها را در مجلس بگیرد. در این باره باید گفت، در یک ماه گذشته، که حدود ۱۲ نشست علنی در مجلس تشکیل شد، کمتر روزی بوده که شمار غایبان در آغاز جلسه کمتر از ۸۵ نفر باشد. به گزارش «تابناک»، محاسبات نشان می‌دهد، اعدادی از این دست به معنای غیبت شصت تا هفتاد برابر نمایندگان مجلس شورای اسلامی نسبت به نمایندگان مجلس نمایندگان در کشور‌های دیگر همچون آمریکاست. بنا بر این گزارش، در حالی که نمایندگان مسائلی مانند پیگیری کارهای مردم، پیگیری امور اداری، سرکشی به حوزه‌های انتخابیه و گاه نیز به دلیل دیرکرد در پرواز‌ها و یا حتی دیر رسیدن ماشین را دلیل غیبت‌های خود اعلام می‌کنند، حضور پررنگ‌تر آن‌ها نشان می‌دهد، ‌اگر اراده محکمی برای حضور در مجلس‌ باشد، آمار غیبت نمایندگان به طور جدی کاهش خواهد یافت؛ برای نمونه، در حالی که غیبت ۸۰ تا ۹۰ نماینده رو به عادی شدن می‌رود، در جلسه رأی اعتماد به کابینه یازدهم، شمار غایبان به کمتر از پنج نفر و در جلسه رسیدگی به استیضاح وزیر سابق علوم، تعداد غایبان به کمتر از بیست نماینده رسیده است. اما هر چه در موضوع غیبت نمایندگان به جلو می‌رویم، زوایای پنهان دیگری از این ماجرا آشکار‌تر می‌شود. روز گذشته، یکی از نمایندگان مجلس با حضور در غرفه تابناک در نمایشگاه مطبوعات، ادعاهای جالبی در این خصوص داشت. عبدالوحید فیاضی، نماینده نور در این باره به تابناک گفت: مجلس یکی از ارکان اصلی نظام است و باید به گونه‌ای رفتار کند که اگوی رفتاری مناسب برای سایر نهاد‌های کشور باشد. نمایندگان باید بیش از هر چیز دیگر، این موضوع را مد نظر گیرند و با حضور مستدام در مجلس از طریق مجلس و قانون پیگیر مطالبات موکلین خود باشند. این نماینده مجلس گفت: یکی از دلایلی که نمایندگان در صحن حاضر نمی‌شوند، کثرت تعداد جلسات در طول ماه است. نمایندگان به جای اینکه در صحن باشند، باید در کمیسیون‌های تخصصی و پشت میز‌های کاری خواسته های مردم را پیگیری کنند و دقت و نظارت قوی‌تر بر مسائل داشته باشند؛ بنابراین، حضور در صحن مانع از انجام این کارهاست. این نماینده افزود: البته نظارت آنچنانی هم برای حضور ـ غیاب نمایندگان وجود ندارد؛ برای نمونه، در گذشته ما نماینده‌ای داشتیم که چهار ماه به مجلس نیامد. این نماینده نه تنها از سوی کسی موآخذه نشد، بلکه اکنون در کسوت وزیر است. اما در همین سخنان کوتاهی که این نماینده مجلس کرده، چند نکته نهفته است؛ نخست اینکه اگر با این گفته نماینده که تعداد جلسات زیاد است، نمایندگان دیگری نیز موافق باشند، به این معنااست که برخی از نمایندگان به جلسات صحن علنی به دید اتلاف وقت نگاه می‌کنند و حضور یافتن یا نیافتنشان را در مجلس مهم نمی‌دانند. از سوی دیگر، نظارت بر رفتار نمایندگان آنچنان ضعیف است که نماینده‌ای می‌تواند چهار ماه در مجلس حضور نداشته باشد و همچنین از سوی هیچ مرجعی ارزیابی نشود.این در حالی است که بنا بر آیین‌نامه داخلی مجلس، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ‌سی روز در سال ‌تعطیلات تابستانی دارند که زمان آن با تشخیص مجلس تعیین می‌‏شود‌ و همچنین هیأت رئیسه می‌‏تواند در تنظیم برنامه جلسات علنى و کمیسیون‏‌ها به ‏گونه‏‌اى عمل کند که نمایندگان در هر ماه یک هفته کارى ‌براى رسیدگى به وظایف نمایندگى فرصت داشته باشند تا برای سرکشی به حوزه‌های انتخابیه خود بروند و در صحن علنی مجلس نباشند. ‌در این باره باید گفت، نمایندگان همچون دیگر کارمندان دولت، هر سال یک ماه حق استفاده از مرخصى با حقوق را دارند‌ که استفاده از مرخصى ضرورى بدون حقوق نیز‌ با موافقت هیأت رئیسه، حداکثر یک ماه در سال خواهد بود و در صورت عدم استفاده، می‌‏توانند در سال‌‏هاى بعد از آن بهره گیرند. این گزارش همچنین می افزاید، هیچ یک از نمایندگان قبل از گرفتن مرخصى نمی‌‏توانند غیبت کنند، مگر با عذر موجه از قبیل بیمارى یا حوادث غیرمترقبه‌. غیر از این موارد، هیچ نماینده‌ای حق غیبت از جلسات صحن علنی و یا کمیسیون‌های مربوطه را ندارد. نماینده‌‏اى که بیش از یکصد ساعت پیاپی یا دویست و پنجاه ساعت غیرمتوالى از اوقات رسمى جلسات مجلس و کمیسیون را بدون عذر موجه در یک سال غیبت کند، مستعفى شناخته خواهد شد. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد در مجلس کنونی هیچ یک از نمایندگان غیبت چهار ماه نداشته‌اند و اگر آن گونه که این نماینده ادعا کرده و نماینده‌ای بوده که اکنون در کسوت وزیر است، از بین اعضای هیأت دولت، تنها شامل رحمانی فضلی، وزیر کشور می‌شود که در سوابق وی نیز غیبت چهار ماه به چشم نمی‌خورد!

نیمچه نگاهی به شهرک شاهد مشکان

وبلاگ مشکان فارس نوشت:شهرک شاهد 1365 تاسیس و بنا گردید حدود 28 سال است بعد از سیلی که آمد. از آن سال تا کنون چند خیابان دارد که یکی دو تا آسفالت و بقیه خاکی است. یک مسجد دارد که تا امسال هنوز در تعمیر آن هستند. دیگر مرکز بهداشت و درمانگاهی هم ساخته اند که هنوز بویی از افتتاح آن به مشام نمی خورد.به راستی بعد از 28 سال در شهرک کار خاص دیگری انجام نداده اند. به جز پارکی اول ورودی.جای آن نیست که مقداری بیشتر به این خطه رسیدگی گردد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بد نیستیم، بلد نیستیم

وبلاگ سیده بانو نوشت: هفته پیش یه فیلم تلویزیونی می دیدم. این آخرین جمله شخصیت اول بود: «خدایا، خداییش تو این چند سال زندگی، بد نبودم. فقط بلد نبودم.»این جمله خیلی به دلم نشست. شخصاً معتقدم 90 درصد (شایدم بیشتر) از مشکلات ما به این خاطره که بلد نیستیم. ارتباط با خدای خودمون، با اطرافیانمون، حتی ارتباط با نفس خودمون رو هم درست و حسابی بلد نیستیم. فطرتاً انسان های پاکی هستیم. خیلی از برخوردهای ظاهراً بدی هم که با دیگران داریم با این خاطره که یاد نگرفتیم چطور درست برخورد کنیم. میدونید «بلد بودن» یه تفاوت بزرگ و ظریف با «دانستن» داره. ما معمولاً برای کارهای عملی اصطلاح «بلد بودن» به کار می بریم. ویژگی خاص کارهای عملی اینه که باید برای یاد گرفتن اونا تمرین و تکرار مستمر داشت. گاهی اوقات ما یه مطلبی رو کاملاً بهش علم داریم. به اصطلاح می دونیم باید چه کار کنیم. اما چرا در عمل موفق نمیشیم؟ چون تکرار و تمرین نداریم. همه کارهای عملی تکرار و تمرین مداوم نیاز دارن. برای خوب بودن باید هر روز و هر لحظه خوب بودن رو تمرین کنیم.کاش یاد بگیرم که خوب باشم.توفیقی که خداوند نصیب بسیاری از بزرگان کرده اینه که به ویژه در کودکی فضایی براشون فراهم شده که خوب تربیت بشن،خوب بودن را یاد بگیرن، بلد بشن، تمرین کنن. هیچ زمانی دیر نیست. همیشه میتونیم از نو شروع کنیم برای بلد شدنِ خوب بودن. خداوندا کمکمان کن برای بلد شدن. برای یاد گرفتن. برای تمرین کردن!برای هم دعا کنیم از صمیم قلب، تا فریضه امر به معروف و نهی از منکر فردای هیچ کدام مان ترک نشود.

شبنم

وبلاگ عطر بارون نوشت:صبـــح هــا خُـــــدابا انگشت اشاره اش؛ سهـــم وُضــوی هر برگ را می چکاند در دستـَـش . . .این است حکایتِـ شبنم هـــا!!!

واقعا که ....

وبلاگ مشکان عشق نوشت:

اولــــــیـن بــــــــــاش

وبلاگ مشکان گرافیک نوشت:اولین کسی باش که می‌خندد. وقتی دلیلی برای خندیدن نمی‌بینی، همان زمانی است که بیشترین نیاز به خندیدن است. اولین کسی باش که می‌بخشد. افکار منفی گذشته را برای همیشه کنار بگذار. اولین کسی باش که کاری را انجام می‌دهد. هر چه زودتر اقدام کنی، کارهای بیشتری می‌توانی انجام دهی. اولین کسی باش که تشکر می‌کند، برخورد حق شناسانه زندگیت را مملو از خوشبختی می‌کند. اولین کسی باش که با موقعیت‌ های جدید و متفاوت وفق می‌یابد. وقتی تغییرات را می‌پذیری کارهایت را با علاقه بیشتری انجام می‌دهی. دیگر برای داشتن زندگی بهتر مـنـتظر ننشین. بلـکه اولین کسی باش که به جلو حرکت می کند و تنها کسی باش که سبب این حرکت می شود …

ماهواره

وبلاگ مبارز نوشت:ماهــــواره ها آنگاه موفق می شوند که ما آفتــــاب واره ها « قرآن وعتـــــرت » را نشناسیم ونشناسانیم

اگر نمازمان نماز بود

وبلاگ اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی نوشت:   نمازهایمان اگر نماز بود که رکعت آخرش این قدر کیف نداشت!   اگر نمازهایمان نماز بود،... نمی خواندیمش، برای این که، خود را "خلاص" کرده باشیم...   اگر نمازهایمان نماز بود که تبدیل نمی شد به نمایش پانتومیم برای نشان دادن آدرس شارژر گوشی...   اگر نمازمان نماز بود، که تبدیل نمی شد به یک فرصت طلایی برای خلق ایده های بکر!! تبدیل نمی شد به مناسب ترین زمان تحلیل رفتار فلان همکار! تبدیل نمی شد به ماشین حساب!!   نه. نمازهایمان "نماز" نیست. •٠· اگر نماز بود، یک "کارواش قوی" می شد و با فشار می شست از دلمان همه ی سیاهی ها را، لکه ها را، پلشتی ها را.   اگر نماز بود، می شد "کیمیا" و مس وجودمان را تبدیل می کرد به طلا...   اگر نمازمان نماز بود، می شد پل، می شد پناهگاه، می شد دارو، می شد مرهم، می شد درمان،می شد شاه کلید، می شد میعادگاه، می شد دانشگاه....   التماس دعا

یار من یوسف نیا

وبلاگ عطر بارون نوشت:یار من یوسف نیا،اینجا کسی یعقوب نیستلحظه ای چشمانشان از دوریت مرطوب نیستای گل زیبای من،از غربتت اشکی نریزنازنین،اینجا خدا هم پیششان محبوب نیستگرچه در هر جمعه ای زیبا،دعایت میکنندبهترینم،این دعاها جنسشان مرغوب نیست...

کربلای دل

وبلاگ فراسوی غبار نوشت: آیا با خود اندیشیده ای که اگر قرار باشد، عاشورا دوباره تکرار شود؛ تو در کدام طرف میدان می ایستی؟ با کربلائیانی یا با یزیدیان ؟حر می شوی یا ...   آیا چنان هستی که جز با خون خویش، دست از عقیده ات نشویی؟ خداوند فرمود: " الذی خلق الموت و الحیاة لیبلوکم ... " ما مرگ و زندگی را آفریدیم برای اینکه شما را امتحان کنیم. و عالم صحنه امتحان و بلا و تردید است. آیا اندیشه ات آنچنان در جانت رسوخ یافته است که میان گرایش درونی ات و حسین ( علیه السلام ) ، در کربلای درونت بر گرایش شیطانی تردید، پیروز شوی؟ و جوهره وجودی خویش را به ظهور رسانی و کرامات انسانی ات را در عرصه عمل به فعلیت؟ آیا چنان هستی که در فضای ابهام آلود، راه را از چاه تشخیص دهی؟ آیا هنوز هم تردید داری؟ حال که حسین بن علی ( علیه السلام ) بهای همه فهم ها و بصیرت ها را با خون خویش پرداخته اند؟ آری! بهای همه فهم ها و بصیرت ها را حسین بن علی (ع) با خون خویش پرداخته اند. و راه را بر همه ی جنبش ها و حرکت ها و قیام های عدالت خواهانه ی تاریخ بشریت گشودند؟ "آری کربلا صحنه ی  بلا به وسعت همه ی تاریخ است" و هرزمان، عاشورا و هرمکان، کربلا است. پس اگر تو خود را نشناخته باشی و راهت را نیافته باشی، گمان مبر که میان فضای غبارآلود زمان، گم نشوی و بترس از آنکه تا دیروز، جان دهی برای علی(علیه السلام)  و فردا روز، شمشیر کشی یر حسین بن علی (علیه السلام)