وبلاگ نویسان شرق فارس

گلبانگ نی ریز نوشت:

خواستم تا غزلی من بسرایم زغمت

ناگهان قطعه ای گفتم غزلم ریخت بهم

در هیاهوی نگاهت پر پروازم ریخت

روی گرداندی و من شور و شرم ریخت بهم

تا که آن روز تو را با کس دیگر دیدم

در دلم عشق تو مرد و نظرم ریخت بهم

پدرم دفتر شعر و غزلم را میخواند

خواند این مصرع و حال پدرم ریخت بهم

شعرهایم همه در دربدری درماندند

قافیه خسته شد و این اثرم ریخت بهم

بعد تو . . . دلخوشی من شده انبوهی شعر

رفتی و آخر این شعر ترم ریخت بهم

شاعر:محمدعلی جهاندیده