وبلاگ نویسان شرق فارس

وبلاگ فراسوی غبار نوشت: گویند حضرت زهرا (س) نگران این بود که مبادا پس از شهادت حجم بدن کفن پوشش نمایان شود و در معرض دید نامحرمان قرار گیرد. و حال ما نگران چیستیم؟؟؟؟؟؟ اینکه.... مبادا لاک ناخنمان به چشم نیاید؟!! یا مانتوهایمان از بلوز کمی پایین تر بیاید؟!! یا خدای ناکرده مقنعه هایمان کمی بلندتر باشد و پارچه ای بیشتر ببرد؟!! و یا اگر از قضای روزگار یا نمی دانم به کدامین اجبار چادر بپوشیم نگران باشیم که مبادا چادرمان بدن نما و اندامی نباشد؟!! یا نگران باشیم که نقاشی صورتمان در مقابل تابلوهای هفت رنگ جناب باب راس جلوه گرتر نباشد؟!! و آمده است که پوشیده و آراسته نزد خدای حاضر شوید.. اما تعجبم از این است که پوشیده به نزد خدای می رویم اما بزک شده به میان خلق خدای. خواهری را دیدم که در شهادت حضرت زهرا (س) چنان می گریست که گویی مادر از دست داده است اما دریغ و درد که در همان مجلس هم با موی پریشان وچهره ای بزک شده ... " عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنیم" فأین تذهبون؟؟؟ حب زهرا و جلوه گری؟!!! این دو تضاد را چگونه جمع می بندید؟؟؟ . . . اندکی آهسته تر رفیق...!!